Ο Κωνσταντίνος ζει με τη Γερμανίδα μητέρα του και τον Έλληνα πατέρα του στη Γερμανία, όμως το κλίμα της χώρας τον αρρωσταίνει σοβαρά συνέχεια, επομένως το ηλιόλουστο κλίμα της Ελλάδας είναι το καλύτερο γιατρικό. Έτσι, ο Κωνσταντίνος με τον πατέρα του θα επιστρέψουν σε ένα μικρό χωριό του Ζαγορίου, όπου θα ξαναβρεθούν με τους συγγενείς τους. Ο Κωνσταντίνος θα γνωριστεί με τον ξάδερφό του, τον Κωστή, και τον φοιτητή Αυγέρη και μαζί θα ανακαλύψουν τις ομορφιές της Κόνιτσας. Η μορφή της ηλικιωμένης Σαλιγκαρούς όμως θα τραβήξει το ενδιαφέρον τους και θα αρχίσουν να ανασκαλεύουν το παρελθόν μιας σιωπηλής και ευγενικής φιγούρας, για την οποία κανείς δε γνωρίζει τίποτα.Ένα υπέροχο λυτρωτικό μυθιστόρημα για παιδιά από 9 ετών και πάνω που όμως μπορούν να το διαβάσουν και μεγάλοι. Θα συνιστούσα μάλιστα εντόνως να το διαβάσουν και μεγάλοι, γιατί αυτό το εξαιρετικό κείμενο δείχνει πώς μπορείς να αφηγηθείς μια όμορφη, μαζεμένη ιστορία μέσα σε 200 σελίδες, τόσο πυκνογραμμένη και σφιχτοδεμένη, που το γέλιο εναλλάσσεται με το δάκρυ και η Ιστορία με το παρόν. Εκτός του ότι είναι ένα ιδανικό δώρο για μικρά παιδιά, κανείς δε θα μείνει ασυγκίνητος από τον τρόπο που περιγράφει η συγγραφέας τα δεινά του Ολοκαυτώματος. Είναι πολυεπίπεδο, με ωραία πλοκή, έχει τα γνωστά στοιχεία που απαιτούνται για να κερδίσει κάτι ο ανήλικος αναγνώστης (περιγραφές των ελληνικών τοπίων, ελάχιστες σκανταλιές) και παρ’ όλ’ αυτά δε διστάζει να μπει βαθιά στην Ιστορία και τις πληγές της, να μιλήσει για τον παραλογισμό του Χίτλερ, να ξεδιπλώσει τις απώλειες των Εβραίων που θανατώθηκαν στο Άουσβιτς και αλλού και όλα αυτά χωρίς να είναι ούτε «στρογγυλεμένο» ούτε αχρείαστα ωμό.Ναι, τα παιδιά πρέπει να μάθουν την Ιστορία και το παρελθόν, ανάλογα πάντα με τον τρόπο και τις ανάγκες που έχει το καθένα. Επομένως, εδώ, αντί να έχουμε ένα ωραίο παραμυθάκι, τυλιγμένο με μια άχλη μυστηρίου ώσπου να αποκαλυφθεί η ταυτότητα της Σαλιγκαρούς ή Άννας Κοέν, έχουμε ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, με ολοκληρωμένους χαρακήρες, ανατροπές και εις βάθος ιστορική έρευνα, δοσμένα σε ένα στενό πλαίσιο περιορισμένων σελίδων, χωρίς να υπολείπεται κάτι ή να υπάρχουν χάσματα ή βεβιασμένα κλεισίματα.Δεν περίμενα ποτέ ότι, έχοντας διαβάσει τόσα κείμενα για το Άουσβιτς και τον θάνατο τόσων αθώων, θα ερχόταν ένα προεφηβικό βιβλίο να μου φέρει δάκρυα, ξεδιπλώνοντας την τραγωδία, τον πόνο και τη δυστυχία τόσων ψυχών μπροστά στα μάτια μου. Επιπλέον, δεν ήξερα για το πρώτο τρένο που έφυγε από τη Θεσσαλονίκη με τους πρώτους Εβραίους και προορισμό το Άουσβιτς, το οποίο στα χρόνια μας βρέθηκε εγκατελειμμένο και διασκορπισμένο, οπότε πλέον στέκεται κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης εις ανάμνησιν στιγμών μη ελκυστικών. Το Άουσβιτς είναι ένα μέρος που θέλω να επισκεφτώ και η υπέροχη, παραστατικότατη γραφή της κυρίας Δασκαλάκη με έκανε να καταλάβω τι θα νιώσω μπαίνοντας σε αυτόν τον χώρο. Περπατούσα κι εγώ μαζί με τους χαρακτήρες στους θαλάμους και τα κρεματόρια κι ενώ ένα κομμάτι μου δεν ήθελε να προχωρήσει το διάβασμα, ένα άλλο μου έδινε κουράγιο, ώσπου φτάνοντας στους σωρούς με τα προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων και διαβάζοντας τα ασύλληπτα νούμερα της τραγωδίας συγκινήθηκα βαθιά.Πέρα όμως από τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί, το μυθιστόρημα είναι γεμάτο ελληνικές φυσικές ομορφιές, τοπική ιστορία (μύθοι, θρύλοι και παραδόσεις) αλλά και αστεία περιστατικά ενώ διατηρείται μια κλιμακούμενη αγωνία μέχρι να αποκαλυφθεί το παρελθόν της ηλικιωμένης και να ξεκινήσουν οι έρευνες των μικρών πρωταγωνιστών για ζώντες συγγενείς της.Τελικά τι συνέβη στην Άννα Κοέν εκείνα τα δύσκολα χρόνια; Πώς άντεξε τις δοκιμασίες του στρατοπέδου; Γιατί κατέφυγε στο χωριό του Ζαγορίου; Θα καταφέρουν τα παιδιά να βρουν άκρη σε ένα σκοτεινό και ματωμένο παρελθόν ώστε να της ξαναφέρουν το χαμόγελο στα χείλη; Ένα αριστούργημα από κάθε άποψη!